سنگ نمای ساختمان سفید برونزدهای شهری را در موقعیت مناسب و قابل دسترس فراهم می کنند. به این ترتیب، سنگ های ساختمانی ممکن است برای پروژه های تحقیقاتی دانشجویی ترم در دروس زمین شناسی سطح بالا استفاده شوند.
من به دانش‌آموزان در کلاس مواد زمینی خود یک سناریو ارائه می‌دهم: مالک ساختمان در مرکز شهر سن پترزبورگ شما را به عنوان مشاور زمین‌شناسی استخدام می‌کند. مالک در حال بررسی جایگزینی سنگی است که در حال حاضر ساختمان را تزئین می کند.
یک مقاله متقاعد کننده بنویسید که در مورد هویت، تاریخچه زمین شناسی و مناسب بودن سنگ ساختمانی در کاربرد فعلی آن بحث کند. سنگ ساختمانی فعلی را با چندین سنگ ساختمانی دیگر که ممکن است برای این کار استفاده شود، مقایسه و مقایسه کنید.
سنگ های حاوی کمتر از 20 درصد کوارتز تقریباً هرگز گرانیت نامیده نمی شوند و سنگ هایی که حاوی بیش از 20 درصد (حجمی) مواد معدنی تیره یا فرومگنزی هستند نیز به ندرت گرانیت نامیده می شوند. مواد معدنی ضروری جزئی گرانیت ممکن است شامل مسکویت باشد.بیوتیت ،آمفیبول ، یاپیروکسن .
بیوتیت ممکن است در هر نوع گرانیتی وجود داشته باشد و معمولاً وجود دارد، هرچند گاهی اوقات در مقادیر بسیار کم. سدیک-آمفیبول ها و پیروکسن ها (ریبکیت، آرفودسونیت، آئگیرین) از ویژگی های گرانیت های قلیایی هستند.
اگر هیچ یک از فلدسپات ها زیاد نباشد، نه آمفیبول و نه پیروکسن احتمالاً جزء ضروری نیستند. سایر مواد معدنی معمولاً بیوتیت یا مسکویت یا هر دو خواهند بود.
دو منطقه منبع اصلی برای تولید گرانیت مذاب وجود دارد: سنگ های آذرین و رسوبی (سنگ های منشا). اینها منجر بهگرانیتوئیدهای نوع I ، مشتق شده از پیش سنگ های آذرین و حاوی مقادیر متوسط Al 2 O 3 و مقادیر زیاد Na 2 O وگرانیتوئیدهای نوع S ، مشتق شده از پروتولیت‌های رسوبی و حاوی مقادیر زیاد Al 2 O 3 و مقادیر نسبتاً کم Na 2 O.
آمفیبول و پیروکسن در گرانیتوئیدهای نوع I رایج‌تر هستند، در حالی که گرانیتوئیدهای نوع S ممکن است دارای گارنت، کوردیریت باشند. و سیلیمانیت هر دو نوع گرانیتوئید ممکن است حاوی بیوتیت و مسکویت نیز باشند.
